Beemsterbuffel

Edwin apte mij of ik zin had om maandagochtend de Beemsterpolder onveilig te maken met als wapen de penhengel. Wat kunnen vrienden toch domme vragen stellen ;-) Zin heb ik altijd maar het hing er wel vanaf of het gezin iets leuks wilde doen. De kids hebben tenslotte vakantie en ik heb een vrije dag. Zondagavond waren wij naar de film geweest en dat was een latertje geworden :-) Dus eerst uitslapen, maar niet voor mij! Vroeg uit de veren, tanden poetsen en een bak koffie voor onderweg. Aangekomen op de stek weer een adembenemend uitzicht.

 

Ik was iets eerder dan Edwin dus had al een paar voerstekjes aangelegd toen Edwin kwam aanrijden. De hengels klaar en te water. Nog geen 10 seconden sloeg Edwin de eerste aanbeet mis en 30 seconden daarna een losser. Fuckerduck, dat belooft wat!!

 Het stuk waar ik vistte stond een aardig kabbeltje. Ik kon dus niet goed zien of er werd geaast op mijn voerplek. Dus maar gewoon de pen te water en afwachten. Dat ik niet lang hoefde te wachten bleek al snel. Een écht polderknolletje kon de platgeknepen maiskorrels niet weerstaan. Hij ging er als een speer vandoor. Wat een power voor zo'n klein karpertje zeg!

Inmiddels trok het windje aardig aan dus ik besloot om een lager gelegen deel, waar de wind weinig grip op had, te bevoeren en bevissen. Door het gladde wateroppervlak kon ik duidelijke modderwolken zien wat de aanwezigheid van karper verraadde. Wat er daarna gebeurde overtrof mijn stoutste dromen! Een wiebelend dobbertje zorgde voor een adrenaline kick! Wachten, even wachten nog en ......... hangen! WTF, wat een massa. Vals gehaakt of......? Hij ging er niet als een speer vandoor wat ik wel verwacht had, maar bleef wel 'diep' voor zover je het diep kunt noemen (ca. 60 cm). Toen ik de rug voor de eerste keer boven water zag wist ik het direct. YESSSSSS, dit wordt een polder record (voor Ferry, Edwin en mij dan hé). Met z'n 79 cm en een staartvin groter dan mijn hand had ik een prachtig exemplaar op de mat. Na een aantal foto's de vis rustig maar zo snel mogelijk weer in zijn habitat terug gezet. Kennen jullie de Horlepiep? Nou, ik danste m.

 Wat een rug!

 En die staart!

 Past een hele aardappel in !

En toen ik het mij realiseerde kon er ook nog een lachje van af.

Een paar witvisjes en aanbeten later ving ook Edwin gelukkig zijn visje. Eindelijk, het had hem veel moeite gekost dus deze vis was zeer welkom. 

Hierna viel het helemaal stil en trok de wind zelfs aan tot het onaangename! Wij besloten om te verkassen en na overleg Ed's Place aan te doen. Waarom noemen we deze plek Ed's Place? Nou gewoon, omdat Ferry en ik een keer visles hebben gehad van Edwin die er toen in een snel tempo 5 achter elkaar haakte ( zie verslag: http://harry-baartscheer.blogspot.nl/2013/04/t-beemster-putje_27.html).

Het 'putje' bleek taaier dan verwacht en zo raakte we toch weer aan het struinen. Uiteindelijk heeft Edwin er nog 3 bij gevangen en ik 2 waardoor we allebei 4 karpers hebben gevangen. Hieronder nog een paar foto's. Het was weer een geslaagde ochtend. Thanks Edwin!

Grtz Harry